Τμήμα ποδιού τριποδικού αγγείου, ίσως πυξίδας, διακοσμημένο με τη μελανόμορφη τεχνική. Βρέθηκε το 1995 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο πηγάδι Μ 37.

Στο θραύσμα εικονίζονται τρεις καθιστές μορφές, δύο άνδρες και μία γυναίκα ανάμεσά τους. Η γυναίκα είναι ντυμένη με πολυτελές ένδυμα και κρατά καθρέφτη. Το ρούχο τυλίγει το σώμα αφήνοντας ακάλυπτα τα άκρα, η σάρκα των οποίων αποδίδεται με λευκό, επίθετο χρώμα, σήμερα ξεθωριασμένο. Οι άνδρες φορούν ιμάτιο και δείχνουν να συνομιλούν, κάνοντας χειρονομίες με το υψωμένο χέρι. Στο άλλο χέρι κρατούν βακτηρία (ξύλινο ραβδί, μπαστούνι), γεγονός που δηλώνει πως είναι επισκέπτες.

Ανάλογες σκηνές ερμηνεύονται συχνά ως απεικονίσεις ανδρών που διαπραγματεύονται με εκδιδόμενες γυναίκες τις υπηρεσίες τους. Η πορνεία στην αρχαία Αθήνα ήταν απολύτως αποδεκτή, εφόσον δεν ασκείτο από κόρες ή συζύγους πολιτών. Οι γυναίκες που προσέφεραν ερωτικές υπηρεσίες επί αμοιβή ανήκαν σε διάφορες κλίμακες της κοινωνικής ιεραρχίας. Στην κορυφή βρίσκονταν οι εταίρες, γυναίκες ξεχωριστού κάλλους, καλλιεργημένες και πνευματώδεις. Συνήθως ήταν μέτοικοι, απολάμβαναν την ανεξαρτησία τους, συντρόφευαν τους άνδρες στα συμπόσια και μπορούσαν να έχουν προσωπική περιουσία. Στον αντίποδα βρίσκονταν οι πόρνες, τις περισσότερες φορές δούλες που εργάζονταν σε οίκους ανοχής και ανήκαν σε προαγωγούς οι οποίοι κρατούσαν μέρος των εσόδων τους.